Malayo sa Maynila

Marihatag, Surigao del Sur at Han- Ayan, Surigao del Sur--- Ito ang lugar kung saan kami nagtungo noong Nobyembre 10- 13, 2011.

Hindi parin ako makapaniwala hanggang ngayon na nakasama ako sa lugar na ito. Ang munting paraiso sa Mindanao na hindi lahat ng Pilipino ay alam na mag ganito pala sa Pilipinas. Kasama ng 20 na propesor at ilang madre, isa ako sa dalawang estudyanteng nabigyan ng pagkakataong makasama sa Marihatag, Surigao del Sur.

Nagtatanong rin ako nung una kung bakit ako at ano ba ang dahilan ni Lord kung bakit ako nakasama sa trip na ito. Nalaman ko ang sagot nung umakyat na kami sa Han- Ayan kung saan nakita ko ang katayuan at sitwasyon ng buhay ng mga naninirahan doon. Mahirap ang buhay ng mga tao dun. Mahirap hindi dahil wala silang makain. Mahirap dahil hindi nila alam kung alam pa ba ng gobyerno natin na nage-exist pa sila. Ito ang isa sa mga lugar dito sa Pilipinas na kailangan maabot ng tulong at bigyang pansin dahil kung hindi tuluyan silang maghihirap.

Pacific Ocean

Kasama si Mayor (Marihatag)

Habang nakasakay sa truck. Ang una naming punta sa Han- Ayan

Napakasipag ng mga tao doon. Hindi sila sumusuko at patuloy sa pagkayod para makakain sila araw- araw at mapagaral ang kanilang mga anak kahit na kulang na kulang sa mga kagamitan angmunting eskwelahan doon. Ito rin siguro ang dahilan kung bakit ako nakasama roon. Nakita ko ang estado ng edujkasyon doon at totoo pala talagang may mga hindi naabot ng tulong mula sa Maynila. Mabuti na lang at nakit ng St. Scho- Manila ang Marihatag at Han- Ayan. Doon nagkaroon muli ng pag- asa ang mga taong naninirahan sa bundok.

Habal- habal (Ang aming sinakyan pagakyat ng Han- Ayan)

Pagsasadula ng kanilang tribo noong unang panahon.

Ngiti at galak ang salubong sa amin ng mga tao dun. Nakakatuwa dahil hindi kami iba sakanila. Malayong- malayo man ang pagitan ng lugar kung san kami nanggaling, malugod nila kaming inimbitahan sa kanilang mga tahanan. Nais kong ibahagi ang nakita kong estado ng edukasyon sa Han- Ayan para maunawaan ng kung sino mang nakakabasa nito ang sitwasyon nila doon. Meron silang pang grade school at high school. Ang mga silid- aralan ay gawa sa kahoy at yero lamang. Lumang- luma na ang mga kagamitan. Halatang- halatang ipinasa lang sakanila yung mga 2nd hand na kagamitan mula pa sa ibang lugar, marahil ay galing pa sa Maynila. Pero okay lang sakanila yun basta may magagamit. Ang mga guro ay iilan lang. Kulang din sila sa guro dahil malayo ang Han- Ayan. Hindi rin sapat ang sweldo ng mga guro doon para sa isang regular na guro . Pero ang nakaktuwa doon, ang mga guro dun ay hindi nagrereklamo dahil siguro mahal talaga ang ginagawa nila at napamahal narin sila sa mga bata. Php 2000 lang ang budget ng mga guro kasama na ang kanilang pang- kain at madalas, sila pa ang gumagastos ng mga pang- decor sa mga silid- aralan para mapaganda ito.

Napakarami kong natutunan sa apat na araw na nanatili kami sa Surigao Del Sur. Ang dami kong "first time" na naranasan.
1. First time kong pumunta ng Surigao Del Sur
2. First time kong makita ang Pacific Ocean.
3. First time kong sumakay sa ibabaw ng truck.
4. First time kong nakakakita ng mga Militar sa bundok.
5. First time kong naranasan na harangin ng mga Militar para sa check point.
6. First time kong sumakay sa habal- habal papuntang Han- Ayan.

Hindi ko man mabanggit lahat, isang bagay lang ang gusto kong ibahagi sa mga taong nagbabasa nito ngayon. Pag may dumating na oportunidad sa inyo na tumulong, wag kayong magalinlangan hangga't maaari. Napakasarap tumulong sa kapwa lalung- lalo na kung yung ikaw ang magiging dahilan ng ngiti ng mga tinutulungan mo.